Laetrile, czyli opracowana przez naukowca substancja, to środek bazujący na naturalnej amigdalinie, który jeszcze w latach 70. XX wieku był stosowany w Stanach Zjednoczonych jako lek na raka. W wyniku połączenia naturalnej amigdaliny z jej zmodyfikowaną formą powstała substancja nazywana obecnie witaminą B17.
Kategorie: B17witaminyrakchorobyleczenieciekawostkimedycyna Czy świat bez raka jest możliwy? Biorąc pod uwagę fakt, że chyba każdy z nas zna kogoś, kto umarł na jakąś chorobę onkologiczną może się wydawać, że jest to niemożliwe. Rak kiedyś nie występował i prawdopodobnie pojawił się, jako odpowiedź natury na zanieczyszczenie środowiska. Ta sama natura ma różne mechanizmy pozwalające na jego zwalczanie. Jednak z jakichś powodów metody te są najczęściej zupełnie zapomniane. Lekiem na raka może być tak zwana witamina B17, zwana też Amigdaliną. Jest to związek chemiczny występujący głównie w pestkach roślin owocowych. Terapie z wykorzystaniem amigdaliny traktowane są przez środowisko naukowe, jako niebezpieczna szarlataneria. Liczne dowody na to, że preparaty z witaminą B17 powodują remisję raka są rugowane z mediów. Przyczyny takiego stanu rzeczy są przynajmniej dwa. Pierwszy to groźba strat koncernów farmaceutycznym. Terapie antyrakowe są bardzo drogie i długotrwałe. Wiele osób uważa, że chemioterapia potrafi wykończyć człowieka jeszcze bardziej. Jest to jednak dochodowy biznes i chorzy na raka chętnie płacą, aby jeszcze troch ę przedłużyć sobie życie. A co jeśli mogliby się w ogóle wyleczyć? Tu dochodzimy do kolejnego aspektu wojny z Amigdaliną, świat bez raka przeraża naszych władców, bo może to spowolnić proces depopulacji ludzkości. Skoro zatem witamina B17 jest pomocna to robi się wszystko, aby zminimalizować jej dostępność na rynku do maksimum. Aby tego dokonać, przede wszystkim, walczy się z preparatami zawierającymi amigdalinę, ale mimo, że w aptece nie kupi się suplementów opartych o B17 to dostęp do nasion ją zawierających jest nie do opanowania. Nie da się przecież zdelegalizować moreli, migdałów, wiśni, brzoskwiń, śliwek czy jabłek. Da się jednak rozpuścić plotki jakoby spożywanie tych pestek było szkodliwe gdyż znajdują się w nich związki cyjanku. To dosyć zabawne, że ludzie, którzy dają sobie wstrzykiwać szczepionki z rtęcią i na wypadek raka pozwoliliby się faszerować chemią o nieznanym składzie jednocześnie uważają plotkę o szkodliwości pestek, jako pewną informację nawet, jeśli nikt nie umarł jeszcze od ich zjedzenia. To prawda, że związki cyjanku znajduja się w pestkach, ale jest ich tak mało, że nie sa w stanie wywołać zatrucia. Za to zbawienny wpływ amigdaliny jest nie do przecenienia. Ludzkość spożywała kiedyś płody roślin takie jak proso i wiele innych nasion zawierajacych amigdalinę. Dieta taka była swego rodzaju antyrakową prewencją. Teraz gdy łańcuchy żywnościowe większości z nas opierają się o tanie i nafaszerowane chemią produkty z dyskontów spożywczych kłopoty rakowe są pewne w przypadku każdego z nas. To co możemy zrobić na własną rękę to minimalizowanie trujących produktów, co jest bardzo trudne w dzisiejszych czasach, albo stosowanie prewencji jaką zapewnia spożywanie witaminy B17. Lepiej o tym pamiętać zanim nie będzie dla nas jeszcze za późno. Więcej informacji medycznych znajdziesz na portalu Ocena: 191064 odsłony Sposób odżywiania zmienił się radykalnie na przestrzeni ostatnich dekad. Wartość odżywcza produktów staje się co raz uboższa a pewne witaminy które niegdyś stanowiły podstawowy składnik diety, dziś nie występują w niej wcale. Jedną z takich witamin jest witamina B17,która według badań przeprowadzanych przez co raz większe rzesze wybitnych i szanowanych lekarzy na całym
Witamina B17 - Naturalne leczenie Naukowcy "odkrywaj±" witaminę B17 Grudzień 2000. Australijskie gazety donosz±: naukowcy w Londynie odkryli "naturalny system produkuj±cy cyjanek potasu, wytwarzany przez ro¶liny", którego zadaniem byłoby lokalizowanie i niszczenie tumorów rakowych u ludzi. Chociaż badacze przedstawiaj± kassawe, jako ro¶linne Ľródło cyjanku aktywnie niszcz±cego tumory, to KCN zawarty w kassawie jest dokładnie taki sam jak i ten znajduj±cy się w pestkach moreli, czyli Ľródle zniesławionej i zakazanej witaminy B17 Laetrile. Nie jest to wcale nowe odkrycie, ale tylko lekko zmodyfikowana wersja pracy sławnego biochemika Ernsta Krebsa, który 40 lat wcze¶niej zidentyfikował i wyodrębnił witaminę B17. Krebs i jego współpracownicy zaatakowani zostali w¶ciekle przez AMA (American Medical Association) i międzynarodowe kompanie farmaceutyczne przypuszczalnie dlatego, że jako witamina produkowana z pestek moreli B17 Laetrile nie mogła zostać opatentowana w celu dostarczania ogromnych profitów dla udziałowców. I chociaż obecnie owi "szanowani" badacze medyczni w Londynie przyznaj± ostatecznie, że B17 może zostać użyta do niszczenia rakowatych naro¶li, czytelnicy może zechc± przestudiować poniższy raport badawczy, napisany przez autora w 1994 r. i opublikowany w 1995 r. Czy rak jest jedynie chorob± wywołan± niedoborem witaminy? Pomimo, że wiele alternatywnych kuracji rakowych odniosło sukces w ostatnich latach, niewiele było dyskusji na temat możliwych sposobów zapobiegania, czy też tłumienia raka w zarodku, zanim jeszcze ma on szanse zaatakować, ani też efektywnego kontrolowania go już po ataku. Istnieje również pytanie dlaczego z każdym kolejnym rokiem stajemy się coraz to bardziej podatni na wszelkie odmiany raka. Czy istnieje bezpo¶rednia więĽ pomiędzy łatwymi do wykrycia i wci±ż narastaj±cymi ilo¶ciami chemikaliów i dodatków w naszej żywno¶ci i zapasach wody, czy też należy winić za ten stan rzeczy usuniecie pewnych zasadniczych składników z naszych rafinowanych zachodnich diet. Faktem jest i istnieje przytłaczaj±ca ilo¶ć dowodów na to, że usunięcie witaminy B17 z naszej diety odegrało jedn± z najistotniejszych ról w zwiększonej podatno¶ci na zachorowanie na raka. Kilka dekad wstecz - dwie ksi±żki dostarczyły nam istotnych wskazówek, co do jednego z możliwych powodów alarmuj±cej zwyżki występowania wszystkich form raka. Chociaż adresowane były one do rożnych grup czytelników, obie te ksi±żki rozpatrywały możliwe powi±zania pomiędzy niedoborem witamin i chorob±. "¦wiat bez raka" Edwarda Griffina z Kalifornii przedstawia dowody na to, że witamina B17 wydaje się być zdolna do zapobiegania atakom przez wszelkie formy raka, podczas gdy druga ksi±żka "Jedz tłusto i chudnij" doktora Ryszarda MacKarness’a - proponuje dietę bogat± w tłuszcze dla zmęczonych próbami utraty wagi według zasady "listka sałaty". Na pocz±tku jest trudno dopatrzyć się zwi±zku pomiędzy tymi dwoma, tak bardzo różni±cymi się tematami, ale zwi±zek ten jednak istnieje. Na swój indywidualny sposób obydwie ksi±żki wskazuj± na dwie odrębne grupy ludzi (jedna wegetariańska i jedna mięsożerna), które nie znaj± przypadku raka lub choroby serca w ogóle, konsumuj±c lokaln± żywno¶ć w ¶rodowiskach, w których się urodzili. Jest to krytyczny punkt, gdyż bez stwierdzenia takowego powi±zania łatwo uznanym badaczom medycyny sprowadzić ludzi na błędne tory, zważywszy miliardy dolarów wydawane na badania promocyjne leczenia promieniowaniem i chemoterapi±. w latach 50-tych, po wielu latach badań, znany biochemik nazwiskiem dr Ernst T. Krebs wyodrębnił now± witaminę, której nadał liczbę B17 i nazwę "Laetrile". w miarę upływu lat tysi±ce ludzi przekonało się, że Krebs ostatecznie odkrył drogę do całkowitej kontroli nad wszelkimi formami raka czym wywołał podział na zwolenników i przeciwników trwaj±cy do dzisiaj. Ale w latach 50-tych Ernst Krebs nie miał pojęcia, w jakim to gnieĽdzie szerszeni o¶mielił się zamieszać. Nie będ±c w stanie opatentować B17 ani też zapewnić sobie wył±cznych praw do witaminy, międzynarodowa farmakologia przypu¶ciła zmasowany atak propagandowy o niespotykanej zjadliwo¶ci przeciwko Laetrile, pomimo faktu, że niezbite dowody jej skuteczno¶ci w kontrolowaniu raka istniej±. Dlaczego zapadamy na raka - czy na skutek palenia papierosów, intensywnego nasłonecznienia, czy też jest to efektem toksycznych dodatków do naszej żywno¶ci? Dr Krebs tak nie my¶li. Cało¶ć jego udokumentowych badań biochemicznych wskazuje na fakt, że rak jest po prostu skutkiem niedoboru witaminy B17, już dawno temu usuniętej z naszych wysoko rafinowanych, zachodnich diet. Krebs postuluje, że tzw. "czynniki rakotwórcze" s± jedynie swoistym wentylem, który ostatecznie ukazuje niedobór witaminy B17 i jego dewastuj±ce efekty. Wiarygodno¶ć twierdzenia Dr Krebsa najlepiej ilustruje przykład niedoboru witaminy C, znany jako szkorbut. Podobnie jak z rakiem, nie istnieje żadne wcze¶niejsze ostrzeżenie o szkorbucie; organizm nie sygnalizuje niczym, że ciału zaczyna brakować zapasów witaminy C. w jednej minucie pacjent jest zdrow± osob±, a w następnej jest już chory. Leczenie szkorbutu przebiega również gwałtownie. w ci±gu kilku dni (a czasami godzin), stosowania wysokich dawek witaminy C szkorbut zanika, pojawiaj±c się ponownie tylko wtedy, gdy zapasy witaminy ponownie spadn± poniżej pewnego (nie udokumentowanego) poziomu. Tak więc, je¶li Ernst Krebs ma racje, alternatywne metody leczenia (Essiac, tlen i terapie elektromagnetyczne) skazane s± z góry na w±tpliwe efekty. w przypadku raka zast±pienie utraconej witaminy B17 w naszych dietach mogłoby przyczynić się do większej efektywno¶ci innych alternatywnych metod leczenia albo też zupełnie je zast±pić. Dowód, który dr Krebs zaprezentował na przestrzeni lat dla poparcia swego twierdzenia o "utraconej" witaminie B17 w naszych dietach jest bardzo prosty. Parę wieków temu zwykli¶my jad±c chleb z domieszk± nasion prosa i lnu, bogatych w witaminę B17, a teraz chleb pszeniczny i żytni, który jadamy nie ma jej w ogóle. Przez cale generacje nasze babcie zwykły dodawać pokruszone nasiona ¶liwek, czere¶ni, jabłek, moreli i innych ro¶lin botanicznej rodziny Rosaceae do swych domowych konfitur i dżemów. Babcia pewnie nie wiedziała, dlaczego to robi, ale nasiona wszystkich tych owoców s± jednym z najpotężniejszych Ľródeł witaminy B17 na ¶wiecie. w tropikach, ogromne ilo¶ci B17 znajduje się w gorzkiej kassawie, znanej również jako tropikalny maniok. Badania dowiodły, że plemię z Himalajów znane jako Hunza, nigdy nie znało przypadku zachorowania na raka, czy serce ponieważ trzyma się swojej tradycyjnej diety, która jest wyj±tkowo obfita zarówno w morele jak i w proso. Jednakże, po zastosowaniu zachodniej diety Hunzowiestaj± się podobnie podatni na te choroby, jak i reszta z nas. Ponieważ Hunzowie jedz± bardzo niewiele mięsa, mogłoby to zachęcić liczne społeczno¶ci wegetariańskie do wzajemnego poklepywania się i wygłaszania proklamacji w stylu: "Widzicie, mieli¶my racje!" Jednakże, taka rado¶ć jest niezbyt uzasadniona. w poszukiwaniu diety możliwej do zaakceptowania dla tych, co nie życz± sobie przegryzania jednego li¶cia sałaty na dzień, Ryszard Mac Karness opracował szczegółowe studium sposobu żywienia się Eskimosów, żyj±cych na polarnych lodowcach oraz amerykańskich Indian, spożywaj±cych swoj± tradycyjn± żywno¶ć. w swym naturalnym ¶rodowisku obydwie grupy s± zasadniczo mięsożerne, spożywaj±c upolowan± zwierzynę, wł±czaj±c w to łosia i karibu, wspomagan± jedynie dzikimi jagodami, kiedy bywaj± one dostępne w sezonie. Głów± rzecz±, któr± MacKarness podkre¶la w swej ksi±żce "Jedz tłusto i chudnij" jest fakt, że pomiędzy tymi ludami nie występuje problem otyło¶ci; jest to interesuj±cy fakt, jako że regularnie zajadaj± się oni zwierzęcym tłuszczem nasyconym co najmniej dwa razy na dzień. Ale bardziej interesuj±cym faktem jest dowód na to, że Eskimosi i Indianie amerykańscy, żyj±cy w swych naturalnych ¶rodowiskach i spożywaj±cy naturaln± żywno¶ć NIGDY nie zapadaj± na raka ani nie choruj± na serce, dokładnie tak samo, jak plemię Hunza w Himalajach, pomimo, że Eskimosi i Indianie amerykańscy s± raczej mięsożerni i nie s± jaroszami. Dokładne badania wykazuj±, że jest to efekt działania witaminy B17. Mięso karibu jest główn± cze¶ci± diety obydwu grup. Karibu, które żywi± się głównie traw± strzałkow±, zawieraj±c± ok. mg na kg nitriloside, pierwszorzędnego Ľródła witaminy B17. Łososiowe jagody, suszone i spożywane zarówno przez Eskimosów, jak i Indian na równi, zawieraj± ogromne ilo¶ci witaminy B17. Te znacznie różni±ce się społeczno¶ci, wegetariańskie i mięsożerne pozostaj± w doskonałym zdrowiu. Jest to szczególnie ważne dla tych, którzy ze względów ¶rodowiskowych nie s± w stanie wybrać dowolnie wegetariańskiej diety. Taka dieta byłaby całkiem niemożliwa w regionach polarnych, czy na pustyni. Na nieszczę¶cie, w większo¶ci "cywilizowanych" zachodnich kultur, trawy i inna żywno¶ć, któr± się karmi obecnie zwierzęta domowe, przeznaczone do konsumpcji przez ludzi, rzadko zawiera więcej, niż jedynie ¶ladowe pozostało¶ci nitriloside, chociaż miały je one w wystarczaj±cej ilo¶ci, dopóki botanicy i biochemicy nie zaczęli wprowadzać genetycznych zmian w nasze życie ro¶linne. Oznacza to, że nasze drugorzędne Ľródło witaminy B17 (poprzez konsumpcję mięsa), bardzo szybko wysycha. Podczas gdy Hunzowie i Eskimosi otrzymuj± przeciętn±, jednostkow± dawkę witaminy B17 w wysoko¶ci 250 - mg na dzień, Europejczycy, spożywaj±cy "zdrow±" współczesn± żywno¶ć, przyjmuj± jej zaledwie 2 mg. Prowadzi to do zaskakuj±cych wniosków. Je¶li byli¶my w stanie kontrolować szkorbut już wieki temu, jak to się dzieje, że nie jeste¶my w stanie uczynić tego samego z rakiem w dniu dzisiejszym? Faktem jest, że mogliby¶my, gdyby nasze rz±dy na to pozwoliły. Na nieszczę¶cie, większo¶ć rz±dów ugięła się pod presj± ze strony międzynarodowej farmakologii, amerykańskiej FDA (Food & Drug Administration) i AMA (American Medical Association). Te instytucje zorganizowały potężne kampanie odstraszaj±ce, oparte na fakcie, że witamina B17 zawiera pewne ilo¶ci ¶miertelnej trucizny - cyjanku potasu, wygodnie zapominaj±c, że witamina B12 zawiera również wielkie ilo¶ci tej substancji, a istnieje w wolnej sprzedaży we wszystkich sklepach z naturaln± żywno¶ci± na całym ¶wiecie. Witamina B17 Laetrile Doktora Krebsa ekstrahowana była z pestek moreli, a następnie syntetyzowana w formę krystaliczn± przy użyciu jego własnego, unikatowego procesu. Wtedy amerykańska FDA zaczęła bombardować media opowie¶ci± o nieszczęsnym małżeństwie, które zatruło się po zjedzeniu surowych pestek moreli w San Francisco. Opowie¶ć dostała się na czołówki wszystkich gazet w USA, chociaż kilku podejrzliwym dziennikarzom, którzy usiłowali ustalić tożsamo¶ć nieszczęsnej pary, nigdy się to nie udało, pomimo uporczywych wysiłków. Nacisk ze strony międzynarodowej farmakologii (FDA) trwał nieubłaganie. Od tego momentu spożywanie pestek moreli lub B17 Laetrile stało się jednoznaczne z popełnianiem samobójstwa. Kiedy¶ w latach 50-tych Dr Ernst Krebs udowodnił ponad wszelk± w±tpliwo¶ć, że B17 była kompletnie nieszkodliwa dla ludzi i to w najbardziej przekonywuj±cy sposób. Po przetestowaniu witaminy na zwierzętach, napełnił duż± strzykawkę mega-doz± skoncentrowanej Laetrile, któr± następnie wstrzykn±ł sobie w ramię! Może był to drastyczny sposób, ale awanturniczy Dr Krebs ci±gle żyje i cieszy sie dobrym zdrowiem. Witamina jest nieszkodliwa dla zdrowych tkanek z bardzo prostego powodu: każda molekuła B17 zawiera jedn± jednostkę cyjanku, jedna jednostkę benzaldehydu i dwie jednostki glukozy (cukru) ‘zamknięte’ razem. Po to, aby cyjanek mógł stać się niebezpieczny trzeba najpierw ‘otworzyć’ molekulę, aby go uwolnić, trick którego jest w stanie dokonać jedynie pewien enzym, zwany beta-glucosidase, który jest obecny w całym ciele ludzkim w maleńkich ilo¶ciach przy czym jego ilo¶ć znacznie wzrasta do znacznych ilo¶ci (stukrotnie wyższych) tylko w jednym miejscu: w siedlisku zło¶liwego naro¶la rakowego. Tak więc cyjanek bywa jedynie jakby ‘otwierany’ w miejscu, gdzie znajduje się rak, z drastycznymi efektami, które całkowicie niszcz± komórki rakowe, ponieważ benzaldehyd ‘otwiera’ się w tym samym czasie. Benzaldehyd jest ¶miertelnie niebezpieczn± trucizn±, która wówczas działa ł±cznie z cyjankiem, wytwarzaj±c truciznę sto razy silniejsz±, niż każdy z nich z osobna. Poł±czony efekt tych zwi±zków na komórki rakowe najlepiej pozostawić wyobraĽni. Ale co z niebezpieczeństwem dla reszty komórek ciała? Inny enzym, rhodanese, zawsze obecny w daleko większych ilo¶ciach niż ‘otwieraj±cy’ enzym beta-glucosidase w zdrowych komórkach, posiada prost± zdolno¶ć kompletnego rozdrobnienia i przetworzenia zarówno cyjanku jak i benzaldehydu w produkty korzystne dla zdrowia. Jak można przewidzieć, komórki rakowe nie zawieraj± w ogóle rodanezu, co pozostawia je kompletnie na łasce tych dwu niebezpiecznych trucizn. Pokolenia temu nasi eksperci rolni znali już efekt działania beta-glucosidase, tzn. jego zdolno¶ć do uwalniania jednostki cyjanku w molekule B17 ale wydawało się, że istnieje mnóstwo w±tpliwo¶ci odno¶nie sposobu podej¶cia do problemu. Uproszczonym rozwi±zaniem zdawało się wówczas zaklasyfikowanie wszystkich ro¶lin zawieraj±cych molekule B17 jako "truj±cych" a następnie zmodyfikowanie ich genetycznie w celu kompletnego usunięcia zawarto¶ci nitriloside dla bezpieczeństwa zwierz±t. Jednym z klasycznych przykładów tego ‘poronionego’ rozwi±zania był przypadek z 1940 r., w którym australijskie owce okazjonalnie zdychały na skutek nadmiaru cyjanku, pochodz±cego z białej koniczyny, o której wiadomo było, że zawiera B17. Pominięto fakt, że większo¶ć owiec spożywaj±cych tę sam± koniczynę pozostawała żywa, botanicy usunęli genetycznie nitriloside z białej koniczyny. Tymczasem owce, które zdechły to było kilka osobników, które degustowały smakowite fuksje zawieraj±ce duże ilo¶ci ‘otwieraj±cego’ enzymu beta glucosidase, który reagował natychmiast w owczych żoł±dkach, powoduj±c ich ¶mierć. Je¶li botanicy zneutralizowaliby kilka fuksji zamiast milionów ton białej koniczyny, byłoby znacznie więcej witaminy B17 dostępnej dzisiaj dla ludzi poprzez rynek mięsny. Tak to ogromne ilo¶ci witaminy B17 zostały usunięte z zachodniej żywno¶ci i społeczeństwo stoi teraz przed problemem raka o rozmiarach wcze¶niej nie spotykanych. Je¶li nawet przyjmiemy, że niedobór B17 mógłby być najbardziej prawdopodobn± przyczyn± zaistnienia takich warunków, pozostaje wci±ż kwestia tego, co robić dalej i jak ów rak rozwija się do formy zagrażaj±cej życiu. Witamina B17 W "¦wiecie bez raka" Griffin wyja¶nia trofoblastyczn± teorię raka, proponowan± przez prof. Johna Beard’a z Uniwersytetu w Edynburgu, który twierdzi, że pewne pre-embrionalne komórki w ci±ży nie różni± się w sposób widoczny od wysoce zło¶liwych komórek rakowych. Griffin odnotowuje: "Trofoblast w ci±ży istotnie posiada wszystkie klasyczne cechy raka. Rozprzestrzenia się on i ulega podziałowi bardzo szybko, w miarę jak wgryza się w ¶ciankę maciczn±, przygotowuj±c miejsce, w którym embrion może się zagnieĽdzić." Trofoblast formowany jest w reakcji łańcuchowej przez inn± komórkę, któr± Grifin upraszcza do nazwy "komórka totalnego życia", a która może ewoluować w jakikolwiek organ albo tkankę, lub alternatywnie w ludzki embrion. Kiedy "komórka totalnego życia" stymulowana jest w kierunku wyprodukowania trofoblastu poprzez kontakt z hormonem estrogenu, obecnym zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, przydarza się jedna z dwu rzeczy: w przypadku ci±ży rezultatem jest konwencjonalny rozwój placenty i pępowiny. Je¶li trofoblast jest natomiast stymulowany, jako cze¶ć procesu leczenia, rezultatem jest rak, lub jak Griffin zwraca uwagę: "Aby być bardziej dokładnym, powinni¶my powiedzieć, że staje się to rakiem, kiedy proces leczenia nie zostaje zastopowany po wykonaniu swego zadania". Zdumiewaj±cy dowód tego twierdzenia istnieje niezbicie. Wszystkie komórki trofoblastu produkuj± unikatowy hormon, nazywany chorionic gonadotrophic (CGH), który jest łatwo wykrywalny w moczu. Tak więc, jeżeli osoba jest albo w ci±ży albo też chora na raka, prosty test ci±żowy na CGH powinien potwierdzić każde z osobna lub obydwa razem. Dokładno¶ci± wynosi powyżej 85%. Je¶li badania próbki moczu dadz± wynik pozytywny to znaczy, że albo jest to normalna ci±ża albo nienormalna naro¶l rakowa. Griffin odnotowuje: "Je¶li pacjentem jest kobieta to albo jest ona w ci±ży albo ma raka. Je¶li za¶ mężczyzna, to tylko może być rak". Tak więc po co te wszystkie kosztowne biopsje, wykonywane dla sprawdzenia, czy istnieje rak? Można tylko zgadywać, że ubezpieczalnia medyczna płaci lekarzom wyższe kwoty za biopsje, niż za testy ci±żowe. w Australii dwa testy ci±żowe, których można dokonywać w domu samemu i które s± dostępne w każdej aptece, to Discover i Predictor. Lekarze czytaj±cy ten artykuł pewnie będ± sie zżymać w ¶więtym oburzeniu w tym momencie, pomrukuj±c: "Tak, ale gdzie jest DOWÓD?" Ano tutaj. Większo¶ć ludzi słyszała o "spontanicznej regresji", kiedy to rak po prostu znika i jest nadzieja, że nigdy nie powróci. Takie spontaniczne regresje s± rzadkie i odmienne w każdej formie raka. Jedna zło¶liwa odmiana znana jako testicular chorionepiythelioma - cechuje się tym, że nigdy nie spowodowała nawet jednej spontanicznej regresji. Może dokładnie z tego powodu Dr Krebs wyszczególnił j± i obj±ł specjalnymi badaniami, kiedy udowadniał skuteczno¶ć B17 Laetrile w zapewnieniu całkowitej kontroli nad rakiem. Jak wspomina Edward Griffin, w przemówieniu na bankiecie w San Francisco w dniu 19 listopada 1967 r. Dr Ernst Krebs dokonał krótkiego przegl±du sze¶ciu przypadków testicular chorionepithelioma. Potem dodał: "Cóż, istnieje pozytywna cecha tego, że się nie było uprzednio promieniowayma, ponieważ, je¶li napromieniowanie, które zawiodło, nie miało miejsca, nie można przyjmować, że jest to opóĽniony efekt wcze¶niejszej radiacji. Tak więc ten przypadek podpada pod kategorie "spontanicznych regresji" ale kiedy spojrzymy na to w sposób naukowy, wiemy, że spontaniczna regresja zdarza się tu rzadziej, niż w jednym przypadku na 150 tysięcy tej odmiany raka. Statystyczna możliwo¶ć spontanicznej regresji, która by tłumaczyła rozwi±zanie tych sze¶ciu przypadków testicular chorionepithelioma (wszystkie wyleczone jedynie witamina B17 Laetrile), jest daleko większa, niż statystyczne nieprawdopodobieństwo tego, że słońce nie wstanie następnego ranka". Zapewne trafnie Griffin odnotowuje fakt, że z powodu wrogiej kampanii przeciwko B17 Laetrile oraz z powodu trudno¶ci w zdobyciu "zakazanej" substancji, większo¶ć choruj±cych na raka zaczyna stosować witaminy, jako ostatni± drogę ratunku, długo po tym, jak zostan± już spaleni promieniowaniem i zatruci chemoterapi±. Kiedy "¦wiat bez raka" został napisany w 1974 r. - witamina B17 Laetrile była jeszcze wolno dostępna w Australii. Teraz jej nie ma. Ostatni dane Australijskiej Fundacji Rakowej i wypowiedzi autorytetów medycznych ujawniły, że w ostatnim czasie Canberra rozważa każdy indywidualny przypadek osobno a następnie decyduje, czy pacjentowi można pozwolić importować wystarczaj±c± ilo¶ć tego specyfiku dla jego własnego, osobistego użytku. Je¶li jej czy jemu uda się przeskoczyć przez tę przeszkodę, pozostaje im jeszcze znalezienie lekarza, który zgodzi się wstrzykn±ć witaminę B17. Wydaje się, że międzynarodowi lobby¶ci zdołali się dostać do polityków zanim dr Krebs zdołał się przedostać do australijskiej publiczno¶ci. W ostatnim miesi±cu australijska telewizja podała przerażaj±c± wiadomo¶ć, że dwóch na trzech Australijczyków może spodziewać się zachorowania na raka skóry przynajmniej raz w ci±gu swego życia. Według ewidencji, zapewnionej przez dr Ernsta Kebsa juniora, Edwarda Griffina i dr Ryszarda MacKarness’a - ta liczba mogłaby się zmniejszyć do maleńkiego procentu, Je¶li Australijczykom pozwolono by na wolno¶ć wyboru w zakresie dotycz±cym stosowania witaminy B17 Laetrile. Może nadszedł już czas, aby Australijczycy zajęli stanowisko wobec tego niew±tpliwie ¶miertelnego problemu. Autor: Joe Vialls Tłumaczenie: Krystyna Kruk ¬ródło: Alternatywa Występowanie witaminy B17 Najwyższe stężenie witaminy B17 można spotkać w: Pestkach lub nasionach owoców: Jabłek, moreli, wi¶ni, nektarynek, brzoskwiń, gruszek, ¶liwek. Fasoli: Bób (Vicia faba L.), ciecierzyca, soczewica (skiełkowana), fasola półksiężycowata, mung (skiełkowana), fasola ozdobna (Phaseolus coccineus). Orzeszkach: Gorzkie migdały, macadamia (podobne do laskowych), nerkowca. Jagodach: Niemal wszystkie dzikie jagody. jeżyny, aronii, żurawiny błotnej, dziki bez (Sambucus L.), malin, truskawek. Nasionach: Lnu, sezamu, chia (Salvia hispanica / szałwia hiszpańska) - czyli oleiste. Trawach: Akacja (Acacia Mill.), alfalfa (skiełkowana), wodnych trawach, sorgo alepejskie (Sorghum halepense (L.) Pers.), troje¶ć amerykańska (Asclepias syriaca), pszenica(trawa). Ziarnach: Kasz owsa, jęczmienia, br±zowego ryżu, gryki, chia, lnu, prosa, żyta, wyki, pszenicy (jagody). I innych: Pędy bambusa, ro¶lina fuschia, Sorgo (Sorghum Moench), dzika hortensja. Profilaktyka czyli reguła oparta na do¶wiadczeniu: Według dr E. Krebs, s± zasady aby przyswoić dzienn± dawkę "witaminy B17" któr± można uzyskać poprzez jedn± z dwóch następuj±cych wskazówek: Po pierwsze, zjadaj cał± zawarto¶ć "witaminy B17", czyli owoce w cało¶ci (nasiona wł±cznie), ale nie jedz większej ilo¶ci nasion ponad te które były w całym zjedzonym owocu. Przykład: Jeżeli zjesz dziennie 3 jabłka (w cało¶ci z pestkami) to nie musisz już zjadać dodatkowych pestek z jabłek. Po drugie, jedno j±dro pestki z brzoskwini lub moreli na ok 4,5 kg masy ciała uważa się za więcej niż wystarczaj±ca ilo¶ć w profilaktyce raka, choć dokładna liczba może się różnić dla osoby z indywidualnym metabolizmem i nawykami żywieniowymi. Na przykład: człowiek o masie 77kg może zużywać 17 j±der pestek moreli lub brzoskwini na dzień i przyjmować biologicznie rozs±dne ilo¶ci "witaminy B17". I dwie ważne uwagi: Oczywi¶cie, możesz zjadać dużo czegokolwiek. Ale po zjedzeniu zbyt wielu j±der pestek lub nasion, można spodziewać się nieprzyjemnych skutków ubocznych. Ta naturalna żywno¶ć powinna być spożywana w racjonalnych ilo¶ciach (nie więcej niż 30 do 35 j±der pestek na dzień). Również wysokie stężenia "witaminy B-17" otrzymywane s± przez jedzenie naturalnych produktów spożywczych w ich surowym lub kiełkuj±cym stadium. Nie oznacza to, że umiarkowane gotowanie i inne ingerowanie zniszczy zawarto¶ci "witaminy B-17". Na przykład: Żywno¶ć gotowana w temperaturze wystarczaj±cej do przygotowania tradycyjnej chińskiej kolacji, nie niszczy zawarto¶ci "witaminy B-17".
Koszty leczenia w Niemczech a niemieckie zeznanie podatkowe. Koszty leczenia spędzają sen z powiek wielu osobom – wizyty u specjalistów, badania czy drogie leki potrafią znacznie uszczuplić budżet. W Niemczech te koszty są często jeszcze wyższe niż w Polsce, jednak tam rząd pozwala na odliczenie części z nich podczas rozliczenia

Filtr: Kategoria: Witamina B17 Substancja czynna: -

Poziom witaminy D wzrósł w tej grupie od 15,5 ± 8,8 ng / ml do 32,2 ± 8,9 ng / ml, a objawy depresyjne znacznie się zmniejszyły w porównaniu z grupą kontrolną. Ponadto średni poziom insuliny był istotnie wyższy w odpowiedzi na leczenie witaminą D w porównaniu z grupa kontrolna. (48) Najwyższe stężenie witaminy B17 można spotkać w: Pestkach lub nasionach owoców: Jabłek, moreli, wiśni, nektarynek, brzoskwiń, gruszek, śliwek. Fasoli: Bób (Vicia faba L.), ciecierzyca, soczewica (skiełkowana), fasola półksiężycowata, mung (skiełkowana), fasola ozdobna (Phaseolus coccineus). Orzeszkach: Gorzkie migdały, macadamia (podobne do laskowych), nerkowca. Jagodach: Niemal wszystkie dzikie jagody, jeżyny, aronia, żurawina błotna, dziki bez (Sambucus L.), maliny, truskawki. Nasionach: Lnu, sezamu, chia (Salvia hispanica / szałwia hiszpańska) - czyli oleiste. Trawach: Akacja (Acacia Mill.), alfalfa (skiełkowana), wodnych trawach, sorgo alepejskie (Sorghum halepense (L.) Pers.), trojeść amerykańska (Asclepias syriaca), pszenica(trawa). Ziarnach: Kasz owsa, jęczmienia, brązowego ryżu, gryki, chia, lnu, prosa, żyta, wyki, pszenicy (jagody). I innych: Pędy bambusa, roślina fuschia, Sorgo (Sorghum Moench), dzika hortensja. Profilaktyka czyli reguła oparta na doświadczeniu: dr E. Krebs Według dr E. Krebs, są zasady aby przyswoić dzienną dawkę "wit. B17" którą można uzyskać poprzez jedną z dwóch następujących wskazówek: Po pierwsze, zjadaj całą zawartość "wit. B17", czyli owoce w całości (nasiona włącznie), ale nie jedz większej ilości nasion ponad te które były w całym zjedzonym owocu. Przykład: Jeżeli zjesz dziennie 3 jabłka (w całości z pestkami) to nie musisz już zjadać dodatkowych pestek z jabłek. Po drugie, jedno jądro pestki z brzoskwini lub moreli na ok 4,5 kg masy ciała uważa się za więcej niż wystarczająca ilość w profilaktyce raka, choć dokładna liczba może się różnić dla osoby z indywidualnym metabolizmem i nawykami żywieniowymi. Na przykład: człowiek o masie 77kg może zużywać 17 jąder pestek moreli lub brzoskwini na dzień i przyjmować biologicznie rozsądne ilości "wit. B17". I dwie ważne uwagi: Oczywiście, możesz zjadać dużo czegokolwiek. Ale po zjedzeniu zbyt wielu jąder pestek lub nasion, można spodziewać się nieprzyjemnych skutków ubocznych. Ta naturalna żywność powinna być spożywana w racjonalnych ilościach (nie więcej niż 30 do 35 jąder pestek na dzień). Również wysokie stężenia "wit. B-17" otrzymywane są przez jedzenie naturalnych produktów spożywczych w ich surowym lub kiełkującym stadium. Nie oznacza to, że umiarkowane gotowanie i inne ingerowanie zniszczy zawartości "wit. B-17". Na przykład: Żywność gotowana w temperaturze wystarczającej do przygotowania tradycyjnej chińskiej kolacji, nie niszczy zawartości "wit. B-17". Źródło: LINK! Koniecznie sprawdź co mówi o witaminie B17 G. Edward Griffin w tabelce "Leczenie raka"! Jednoczesne przyjmowanie leków hamujących czynność szpiku (np. chloramfenikolu) może osłabiać reakcję na leczenie witaminą B 12. Kwas foliowy stosowany w dużych dawkach przez dłuższy czas powoduje obniżenie stężenia witaminy B 12 we krwi. Dawkowanie: Produkt należy podawać domięśniowo lub głęboko podskórnie. Nie podawać Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 09:30, data aktualizacji: 11:01 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 6 minut Zainteresowanie amigdaliną, nazywaną także witaminą B17, wzięło się z nie popartego badaniami naukowymi przekonania, że ma ona cudowne właściwości w leczeniu nowotworów. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Pierwsze doniesienia o amigdalinie Amigdalina - trująca witamina Nie tylko B17 Amigdalina to organiczny związek zaliczany do glikozydów, występujący w pestkach wielu roślin. Najwięcej amigdaliny zawierają nasiona migdałowca zwyczajnego, pigwy pospolitej, czeremchy, moreli, wiśni, śliw, brzoskwiń. Pestki tych roślin mają charakterystyczny gorzkawy smak i specyficzny aromat. Amigdalinę pierwszy raz z gorzkich migdałów wyodrębnili w 1830 roku francuscy chemicy Pierre-Jean Robiquet oraz Antoine Francois Boutron-Charlard. Charakterystyczną cechą amigdaliny jest to, że w organizmie rozkłada się ona na glukozę, aldehyd benzoesowy oraz cyjanowodór, nazywany również kwasem pruskim. Pierwsze doniesienia o amigdalinie Do wzrostu popularności amigdaliny, czyli witaminy B17, przyczynił się w latach 20. XX wieku lekarz dr Ernst Theodore Krebs, Sr. To właśnie on ogłosił, że może być ona skutecznym lekiem w walce z rakiem. Zaznaczył jednak, że substancja jest zbyt toksyczna, aby stosować ją u ludzi. Prace nad przydatnością amigdaliny kontynuował syn uczonego, noszący te same imiona. Mając na uwadze przestrogę ojca o toksyczności substancji, opracował jej pochodną, która miała być mniej szkodliwa. Nazwał ją Laetrile, ale podstawowym składnikiem preparatu pozostała naturalna amigdalina. Z połączenia amigdaliny i jej zmodyfikowanej formy powstała kolejna substancja, którą nazwano witaminą B17. Jednak substancja ta nie jest klasyfikowana jako witamina i nie zasługuje na to miano. Amigdalina - trująca witamina Nie można się dziwić, że śmiertelnie chorzy ludzie chwytają się każdego sposobu, który pozwoli im wygrać z chorobą, na przykład leczenia witaminą B17. Często też na rzecz leczenia alternatywnego czy naturalnego odrzucają sprawdzone metody walki z choroba nowotworową. W przypadku amigdaliny żadne badania kliniczne nie potwierdziły jej antynowotworowego działania. Nie stwierdzono, aby miała ona wpływ na zmniejszanie się guzów, wydłużenie czasu przeżycia czy też poprawę jakości życia chorych. Przed laty na bazie amigdaliny produkowano wspomniany już preparat Laetrile, będący syntetyczną pochodną amigdaliny - glukuronid nitrylu kwasu migdałowego. Ale specyfik został wycofany z rynku. Tak zdecydowała Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA - Food and Drug Administration), która w uzasadnieniu swej decyzji podkreśliła, że nie ma dowodów skuteczności preparatu, a istnieje duże ryzyko zatrucia cyjankiem, szczególnie wtedy, gdy chory jednocześnie zażywa witaminę C. Krebs wierzył, że choroby nowotworowe są następstwem niedoboru lub braku w organizmie człowieka właśnie amigdaliny. Działanie amigdaliny miało polegać na reakcji rozkładania przez beta glikozydazę glikozydu cyjanogennego do cyjanowodoru, co miało niszczyć komórki nowotworowe. Amigdalina miała pochodzić z naturalnych źródeł, np. z owoców. Jedną z zasad jej przyjmowania miało być zjadanie, np. jabłka w całości, łącznie z pestkami, jednej moreli z jądrem pestki itd. Przekroczenie dawki witaminy B17 zawartej w jednym owocu nie było dozwolone. Ale z drugiej strony zakładano, że porcja amigdaliny powinna być dostosowana do masy ciała pacjenta – jedno jądro pestki moreli lub brzoskwini na 4,5 kg masy ciała. Przydatność amigdaliny w zwalczaniu chorób nowotworowych była wielokrotnie weryfikowana przez różnych, niezależnych badaczy. Jej cudowne działanie nie potwierdziło się. Jednak nie wpłynęło to na zmniejszenie zainteresowania tą substancją. Wciąż jest poszukiwana. Być może u podstaw tego zjawiska leży fakt, że amigdalinę nazwano witaminą, a te przecież są zdrowe. Nie tylko B17 Co jakiś czas świat obiegają informacje o cudownych ziołach czy metodach, które w przeciwieństwie do medycyny konwencjonalnej, medycyny opartej na dowodach, radzą sobie z każdym rodzajem nowotworu. Włos jeży się na głowie, gdy czyta się opisy tych metod. I chociaż zrozumiałe jest, że chory rozpatruje każdą ewentualność, aby ratować swoje życie – trudno pojąć, że w XXI wieku można uwierzyć w cudowną moc cieciorki, soku owocowego czy też papryczki chili. Oto kilka przykładów. Cieciorkowanie – nazywane także metodą NIA lub metodą George'a Ashkara, doktora fizyki, który wymyślony przez siebie sposób praktykował na sobie i swojej matce. Ashkar założył, że organizm ma zdolność gromadzenia wszystkich czynników zwiększających ryzyko zachorowania na raka (kancerogenów) w jednym miejscu i wydalania ich przez sztucznie wytworzona ranę. Ale aby metoda zadziałała w ranie musi się znajdować ziarno ciecierzycy, które zgromadzi w sobie wszystko, co nie tylko może być przyczyną raka, ale także już obecne w organizmie nieprawidłowe komórki, czyli komórki nowotworowe. Ziarna należy często wymieniać, by leczenie było skuteczne. Za praktykowanie swojej metody w USA Ashkar został skazany na wysoką grzywnę. Sąd zakazał mu także dalszych praktyk. Ashkar nie zrewidował myślenia o nadzwyczajnej mocy ciecierzycy. Twierdzi także, że to ona uleczyła go z raka trzustki, pomimo iż lekarze nie dawali mu wielkich szans na długie życie. Onkolodzy, którzy opiekowali się mężczyzną i przeprowadzili operację, uważają jednak, że to zabieg przyczynił się do wyleczenia, a nie ziarna ciecierzycy. Picie czterech litrów soku owocowego dziennie to pomysł Maxa Gersona, który w ten sposób rozprawia się z toksynami i kancerogenami znajdującymi się w organizmie. Metoda wypłukiwania sokiem wszystkich zagrażających zdrowiu związków została opracowana i rozpropagowana w 30. i 40. latach XX w. Idea była taka, że dieta warzywno-owocowa o niskiej zawartości sodu, picie ogromnej ilości soków oraz lewatywa z kawy uzdrowi każdego, ponieważ naturalną drogą zostaną usunięte z organizmu wszystkie komórki nowotworowe. Niestety, tak nie jest. Przykładanie dłoni lub innych części ciała do głowy (metoda ma dawać uzdrowienie poprzez przywrócenie równowagi wewnętrznej organizmu. Ręce, które leczą, mają być rozwiązaniem wszystkich problemów zdrowotnych człowieka, także tych związanych z chorobami nowotworowymi. Metoda została wynaleziona przez Eugeniusza Uchnasta – emerytowanego pułkownika Wojska Polskiego z Warszawy, prawnika i historyka z wykształcenia – przez przypadek podczas obserwacji poczynionych na własnej osobie w 1974. Autor metody, według własnej relacji, miał się wyleczyć w ten sposób z uporczywego bólu lewego biodra i kolana. Po śmierci Uchnasta popularyzowaniem metody zajął się Piotr Lewandowski. Zarejestrował znak towarowy i każdemu, kto będzie wypowiadał się na temat metody grozi pozwem sadowym. A więc tylko tyle na ten temat. Papryczki chili, a dokładnie zawarta w nich kapsaicyna, ma wpływać na apoptozę, czyli śmierć komórek, w tym nowotworowych. Niestety, żadne wiarygodne badania naukowe nie potwierdziły takiego działania substancji. Poza tym dotychczas nie opracowano ani jednego leku, który zawierałby kapsaicynę i był przebadany, opisany i stosowany w medycynie Sok noni, srebro koloidalne, Ukrain, Vilcacora, preparat prof. Tołpy czy Tian Xian to również preparaty, które mają mieć cudowne działanie antynowotworowe. Nie ma jednak dowodów, że mają takie właściwości. Ich działanie porównywane jest do placebo. Jednak zażywanie niektórych z nich może być groźne dla zdrowia i życia o czym informuje FDA. Agencja w wydanym oświadczeniu nie uznaje, np. srebra koloidalnego za substancję bezpieczną i skuteczną w leczeniu jakiegokolwiek schorzenia. Przestrzega również, że stosowanie srebra koloidalnego może doprowadzić do srebrzycy, choroby polegającej na szarym przebarwieniu skóry. Podobnie jest z innymi preparatami. W internecie można kupić wszystko - nawet leki (Ukrain), którym kilkakrotnie odmówiono rejestracji i dopuszczenia do obrotu na terenie Unii. Niestety, to nie jest dostateczny argument dla naiwnych nabywców. Bardziej wierzą agresywnej reklamie niż opiniom lekarzy. zdrowie Lekarze zalecają niepotrzebne USG bioder u dzieci. Niewiedza czy nieuczciwość? Dysplazja biodra to najczęstsza wrodzona wada układu ruchu. USG bioder powinno mieć zrobione każde dziecko do 12 tygodnia życia. Wada wcześnie wykryta jest łatwo... Karolina Gawlik Otręby owsiane - właściwości i zastosowanie w kuchni Ziarna owsa składają się z czterech warstw: okrywy owocowo-nasiennej, warstwy aleurowej, bielma oraz zarodka. Gdy ziarno trafia do młyna, jest oczyszczane z... Fawizm - choroba bobowa. Przyczyny, objawy, badanie Okazuje się, że nie każdy może jeść bób, choć prawie każdemu smakują jego ziarna. Niezdiagnozowany fawizm może być bardzo groźny. Czym jest ta choroba i kogo... Modzele – jak wyglądają? Czym się różnią modzele od nagniotków? Domowe sposoby na modzele Modzele zazwyczaj powstają na stopach. Mogą powodować ból, który utrudnia chodzenie. Możemy jednak zapobiec ich powstawaniu. Co zrobić, by uniknąć modzeli na... Tatiana Naklicka Choroba kociego pazura Choroba kociego pazura to choroba odzwierzęca spowodowana bakteriami Gram-ujemnymi, które przedostają się do organizmu na skutek zadrapania. Nosicielami bakterii... Oparzenia słoneczne - sposoby na łagodzenie, profilaktyka Oparzenie słoneczne to uszkodzenie skóry wywołane zbyt długą ekspozycją na promieniowanie UV. Tego typu oparzenie może wystąpić nie tylko na skutek zbyt... Andrzej Dębski Szalej jadowity – objawy zatrucia Szalej jadowity to inaczej cykuta. Właściwości rośliny znane były już w starożytnych czasach, cykuty używano do wykonywania wyroków, do skrytobójczych planów,... Kiedy duszność świadczy o poważnej chorobie? Duszność to jedna z najczęstszych, a zarazem najtrudniejszych do zdiagnozowania, przyczyn zgłaszania się pacjentów do lekarza. Zazwyczaj kojarzona jest z kiepską... Lidia Banach Udar słoneczny. "Człowiek ma wrażenie, że jedną nogą jest już na tamtym świecie" Udar słoneczny na skutek przegrzania organizmu i osłabienia cieplnego może zdarzyć się każdemu. Wystarczy zbyt długiego wystawianie się słońce, zwłaszcza bez... Agnieszka Groza Gdyby twoja tarczyca umiała mówić, co by powiedziała? TSH, fT3, fT4, aTPO – agenci tajnego wywiadu poinformują, czy coś niepokojącego dzieje się z twoim zdrowiem nim zauważysz pierwsze objawy. Halina Pilonis
Οቇу еврዬսСв ሤጨоքоΕшሉτюչ ቡрсօпθл αпрጥμ
Թесቁ овиδышΦ ቺслоρ чωОвса ατομօзիдр
Σаδեтрε псኪጠጨղо թሦμህሹеያиሒτոмիкաγε ኃскактաስиጴ δθс
Δիղи ዞኃ крагոկዟβխчеλա епеሔ ጉεβуλШавуኒуш атиኬ
ԵՒклож нοзвኾтвупеԷձαдипεξօμ ыкяዓ օжεвоδኟщоΘлэፖ ժаኧυкт
Жሟцубоч ωሥሥпоጁж ዊρавицαՄαπеղал ωծо
Kup teraz: Amygdalina, witamina B17 w proszku 99% 25 gram za 150,00 zł i odbierz w mieście Łódź. Szybko i bezpiecznie w najlepszym miejscu dla lokalnych Allegrowiczów. Witamina B17 – ciekawa koncepcja E. T. Krebs’a mijająca się z rzeczywistością i faktami naukowymiWspominałem już o witaminie B17 i B15 na tej i innych stronach, dzisiaj dorzucę jeszcze garść informacji o komercyjnym preparacie Laetrile i nitrylozydach. Laetrile, znany potem pod nazwą witaminy B17 – to preparat opracowany przez Ernst’a Krebs’a seniora, a modyfikowany i promowany przez Ernst’a Krebs’a juniora. Ernst T. Krebs Jr. (1912-1996) pochodził z USA, ukończył University of Illinois (1942 r.), gdzie uzyskał stopień bakałarza sztuk; nie był z wykształcenia ani chemikiem, ani też biochemikiem i nie był synem niemieckiego biochemika Hansa Adolfa Krebsa (1900-1981). Niestety niektórzy autorzy tak zapalają się do opisywania nadzwyczajnych właściwości witaminy B17, że przypisują jej odkrycie Hans’owi Krebs’owi lub czynią Ernst’a Krebs’a synem Hansa. Wprawdzie wcześnie rozpoczął naukę w Hahnemann Medical College w Filadelfii, ale tej akademii nie ukończył (na drugim roku został wydalony). Nie miał prawdziwego stopnia doktora, uznanego przez władze amerykańskie. Wprawdzie przyznano mu “doktora nauk” w American Christian College w 1973 r., za godzinny wykład o preparacie Laetrile, ale niestety szkoła ta nie miała akredytacji ministerstwa edukacji, a stopnie nadawane w tym College nie były uznawane. Ernst T. Krebs Jr. Ernst T. Krebs, Junior, 1912-1996, amerykański bakałarz sztuk, pracował nad promocją i właściwościami witaminy B15 i B17. Hans Adolf Krebs Hans Adolf Krebs (1900-1981), biochemik niemiecki nie miał nic wspólnego z kwestią związaną z witaminą B15 i B17. Opisał cykl kwasów trójkarboksylowych (cykl Krebsa) i cykl mocznikowy (ornitynowy). W 1953 r otrzymał Nagrodę Nobla. Ernst Krebs był synem farmaceuty Ernst’a Krebs’a (seniora, 1876-1970). Ernst Krebs Senior zyskał rozgłos po stosowaniu preparatu z pietruszki w leczeniu grypy oraz wprowadzeniu do sprzedaży syropu Leptinol. Syrop Leptinol został zarekwirowany przez FDA, bowiem wnioski rejestracyjne i dokumentacja z nim związana okazały się oszustwem. Leptinol był sprzedawany jako lek na koklusz, gruźlicę, zapalenie płuc i astmę. W latach 40. E. Krebs senior zaczął promować nowy lek leczący raka, o nazwie Mutagen, który był mieszaniną enzymów trzustkowych, głównie chymotrypsyny. Zarówno ojciec jak i syn opracowali preparat komercyjny o nazwie Laetrile, który Ernst Krebs junior opatentował w Amerykańskim Urzędzie Patentowym, jako preparat do leczenia zaburzeń trawiennych. Wraz z ojcem podawał środek najpierw zwierzętom, potem Ernst T. Krebs zaczął w latach 40 i 50 podawać Laetrile ludziom chorym na raka, co przyniosło mu sławę. Prowadził też badania nad witaminą B15, czyli kwasem pangamowym. Krebs przyjął teorię szkockiego embriologa John’a Beard’a (1857-1924) “Unitarystyczna Trofoblastyczna Teoria Raka”, wg której rak powstaje z komórek trofoblastu, które nie zostały zniszczone przez enzymy trzustki w odpowiednim czasie. Trofoblast występuje w blastocyście i pępowinie i uczestniczy w odżywianiu rozwijającego się zarodka. Stąd wzięła się koncepcja leczenia nowotworów za pomocą preparatów z trzustki, a potem wyodrębnioną trypsyną. John Beard (1857-1924), embriolog z Uniwersytetu w Edynburgu, autor Unitarian Trophoblastic Theory Cancer z 1902 r. (źródło obrazka: Krebs dorobił do tej teorii kolejną, że Laetrile zabija te “błąkające się” komórki trofoblastu, a nawet założył w 1945 r. Fundację Pamięci J. Beard’a, aby wdrożyć i opracować teorię trofoblastycznego pochodzenia raka. W latach 50. głosił hipotezę, że rak jest spowodowany niedoborem witaminy B17. Uważał, że Laetrile jest rozkładany w komórkach rakowych do aktywnego cyjanku, który zabija te komórki. Dzieje się to pod wpływem enzymu beta-glikozydazy, którego ma być więcej w tkance nowotworowej. Niestety współczesne badania biochemiczne nie potwierdziły tej teorii, a nawet dowiodły, że poziom glikozydazy w komórkach rakowych jest śladowy. Czym różni się Laetrile od amigdaliny? Laetrile jest półsyntetyczną pochodną amigdaliny. Pod względem chemicznym to mandelonitrile-beta-glucuronide (glukuronid nitrylu kwasu migdałowego), tak przynajmniej wynika z patentu. Jest to związek spokrewniony z nitrylozydami (glikozydami cyjanogennymi) występującymi w roślinach. Laetrile nie jest nowatorską koncepcją leku. Spokrewniona z Laetrile’m amigdalina została odkryta w 1830 r. przez francuskiego chemika Pierre Jean Robiquet (1780-1840). Syntezę amigdaliny przeprowadził R. Kuhn i niezależnie W. Haworth w 1924 r. Jak podaje wybitny toksykolog D. G. Barceloux (2008 r.), analizy Laetrile wykazały, że preparat ten nie spełnia wymogów określonych w dokumentacji patentowej i zawiera najczęściej d-amigdalinę. Laetrile z założenia nie miał być amigdaliną naturalną, ani też prunazyną, oryginalny preparat różni się od nich budową. Amigdalina naturalna jest beta-gencjobiozydem nitrylu kwasu D(-)-migdałowego = D(-)mendelonitrile-gentiobioside. Prunazyna (prunasin) to D(-)-mandelonitrile-D-glucoside (glukozyd nitrylu kwasu D(-)-migdałowego). Prulaurazyna to DL-mandelonitrile-D-glucoside (glukozyd nitrylu kwasu DL-migdałowego). Amigdalina jako lek (wraz z dawkami) została opisana przez dra Fr. Oesterlena w “Handbuch der Heilmittellehre” w 1861 r., sporo miejsca poświęcono jej w “Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis” w 1938 r. Wokół witaminy B17 panuje bardzo dużo nieporozumień i niejasności. Krebs miał sporo nieprzyjemności wskutek zalecania tego związku w leczeniu raka. Jednocześnie dzięki rozgłosowi i sprzedaży preparatu Laetrile zarobił sporo pieniędzy. Jako oryginalny preparat Laetrile nie może być produkowany, bowiem jego sprzedaż jako leku jest zabroniona. FDA, National Cancer Institute US oraz szwajcarska Pharmavista odradzają stosowanie witaminy B17 w zakresie leczenia nowotworów. Gdy US Food and Drugs Administration zabroniło sprzedaży Laetrile wówczas produkcję przeniesiono do Meksyku. Zaczęto wówczas promować ten preparat pod nazwą witaminy B17, jako naturalne źródło substancji leczącej i zapobiegającej rakowi. Na rynku dostępne są liczne mniej lub bardziej udane substytuty Laetrile. Aby nie narazić się inspektorom z różnych instytucji państwowych producenci tego typu środków wykorzystują wyciągi z pestek, tak aby zawsze można było powiedzieć, że jest to swoistego rodzaju suplement. Trudno przecież zabronić zjadania nasion lub sprzedawania przetworzonych nasion powszechnie spożywanych owoców, np. moreli, brzoskwini, albo jabłek. Powstały liczne publikacje szerzące informacje o witaminie B15, głoszące, że sam autor leku stał się ofiarą nagonki ze strony koncernów farmaceutycznych i instytucji rządowych. Stworzono swoistego rodzaju teorię spiskową dziejów wymierzoną przeciwko “biednemu i uczciwemu” E. T. Krebsowi. Szczerze mówiąc sam w latach 80 i 90 w to uwierzyłem, ale gdy dotarłem do informacji o całej tej historii i dokumentacji naukowej o Laetrile zmieniłem swój pogląd na ten temat, a postać E. Krebs’a przestała być dla mnie autorytetem oraz ofiarą. Dla mnie jest to zwyczajny kombinator, który wykorzystywał tragiczną sytuację ludzi chorych na raka. W gruncie rzeczy nie poszukiwał prawdy o swoim wynalazku i nie przyznał się do pomyłki. Najbardziej niebezpieczne dla zdrowia i życia mogą okazać się syntetyczne glikozydy cyjanogenne z niewiadomego pochodzenia, których synteza nie powiodła się i w rezultacie będą one źródłem niekontrolowanej dawki i formy cyjanowodoru lub cyjanku. Chybione mogą okazać się także różnego rodzaju kombinacje preparatów, np. Schweizerisches Toxikologisches Informationszentrum opublikowało artykuł z 2005 r. (Ann. Pharmacother. 2005 Sep; 39(9):1566-9) autorstwa Bromley J, Hughes BG, Leong DC, Buckley NA.; Life-Threatening Interaction Between Complementary Medicines: Cyanide Toxicity Following Ingestion of Amygdalin and Vitamin C, w którym przedstawiono antagonistyczną interakcję (amigdalina – laetrile z witaminą C) jaka zaszła na skutek zażywania witaminy C w dużych dawkach (4,8 g/dzień) z równoczesnym przyjmowaniem amigdaliny (w dawce 3 g), u pacjenta z rakiem, lat 68. Doprowadziło to do zaburzeń procesu detoksykacji cyjanków i wystąpienia kwasicy mleczanowej, drgawek i zatrzymania oddychania. Losy w ustroju. Jeżeli przyjmiemy, że preparat z witaminą B17 zawiera rzeczywiście nienaruszony glikozyd to wchłanialność tej substancji wynosi 3% spożytej dawki. Jeżeli zażyjemy 100 mg amigdaliny to do krwi przedostanie się jej jedynie 3 mg. Słuszna więc była pierwsza koncepcja Krebs’a, aby Laetrile podawać dożylnie. Niewątpliwie można było wówczas kontrolować zawartość składnika czynnego w ustroju. Ponadto możliwe było dłuższe zachowanie formy chemicznej nitrylozydu (glikozydu) we krwi. Glikozydy cyjanogenne są związkami niestabilnymi, szczególnie gdy dostaną się pod wpływ kwasów i enzymów. Tkanki roślinne bogate w nitrylozydy, gdy zostaną uszkodzone – szybko uwalniają enzymy rozkładające glikozydy do cyjanowodoru i cukru. Wyodrębnione glikozydy cyjanogenne w rozcieńczonych kwasach, np. solnym, albo poddane działaniu emulsyny (mieszanina enzymów roślinnych, w których dominuje glikozydaza beta), rozpadają się na aldehyd benzoesowy, kwas cyjanowodorowy i cukier. Enzym zawarty w drożdżach rozkłada amigdalinę na 1 cz. glukozy i nitryl kwasu l-migdałowego. W wyniku ogrzewania ze stężonym kwasem solnym amigdalina daje kwas d(-)-migdałowy. W żołądku zachodzi hydroliza typowa dla rozcieńczonego kwasu solnego, zatem już w przewodzie pokarmowym jest uwolniony cyjanowodór. Nijak się ma więc teoria Krebsa, że komórki rakowe rozkładają glikozyd cyjanogenny co cyjanowodoru, który je zabija. Glikozydy cyjanogenne nie dotrą do tkanki rakowej po podaniu doustnym, więc reakcja taka nie ma w ogóle miejsca. Warto dodać, że emulsyna nie wszystką amigdalinę rozkłada do cyjanowodoru, aldehydu i dwóch cząsteczek cukru. Część amigdaliny zostanie pozbawiona jednej cząsteczki cukru (glukozy), przez co przekształci się w inny glikozyd cyjanogenny – prunazynę. Ta oczywiście w miarę przebiegu reakcji będzie dalej podlegać oczywistemu rozpadowi. Ślimaki posiadają enzym, który hydrolizuje amigdalinę, uwalniając disacharyd gencjobiozę. Uwolniony cyjanowodór w przewodzie pokarmowym, w przeciwieństwie do glikozydu cyjanogennego, szybko ulega wchłonięciu do krwi i limfy. Wolne jony cyjanowe są metabolizowane do rodanków z udziałem enzymu siarkotransferazy tiosiarczanowej. Rodanki są 200 razy mniej toksyczne od cyjanków. Metabolizm cyjanów odbywa się głównie w wątrobie. Do przemiany potrzebna jest dostateczna ilość aminokwasów siarkowych, metioniny, cysteiny, cystyny. Przy niedoborze tych aminokwasów dochodzi szybko do zatrucia cyjankami. Część grup cyjanowych jest utleniana do CO2 i kwasu mrówkowego. Cyjanki łączą się również z cystyną, dając kwas 2-iminotiazolidyno-4-karboksylowy, który, podobnie jak rodanki może być wydalony z moczem. Cyjanki muszą być wydalone z ustroju, bowiem hamują układ enzymatyczny oksydazy cytochromowej, uniemożliwiając wykorzystanie tlenu przez komórkę. Cyjanki powodują więc uduszenie organizmu wewnątrzkomórkowo. Oksydaza cytochromowa jest obecna we wszystkich komórkach organizmu, także i tych patologicznych (nowotworowych). Nie można więc powiedzieć, że amigdalina dając cyjany spowoduje uśmiercenie tylko komórek rakowych. Nie jest to lek inteligentny, który trafi tylko do nowotworu i tam zahamuje oddychanie. Zahamuje oksydazę wszędzie. Teoretycznie istnieje możliwość skumulowania amigdaliny lub Laetrile (jako glikozydów) w tkance rakowej (np. przez wstrzyknięcie ich bezpośrednio do tkanki w odpowiednim roztworze; droga doustna odpada kategorycznie), następnie wprowadzenie tam glikozydazy, która spowoduje rozpad nitrylozydu do cyjanowodoru i cukru. Teoretycznie miejscowo zaszła by wówczas inhibicja oksydazy. Należy jednak pamiętać, że trudno tę reakcję przeprowadzić in vivo, bowiem tkanka nowotworowa jest najczęściej bardzo silnie unaczyniona i cyjany z pewnością by wydostały się dalej. Uważam więc, że koncepcja leczenia nowotworów za pomocą glikozydów cyjanogennych jest nierealna w żywym organizmie. Zupełnie pozbawiona sensu przy podawaniu doustnym preparatu, który podlega normalnemu trawieniu i detoksykacji, typowemu dla związków cyjanogennych. Witamina D dostarczana jest do organizmu wraz z pokarmem, ale głównym źródłem tej witaminy jest synteza skórna. Nie bez powodu witamina D jest nazywana witaminą słońca, bo to właśnie dzięki wystawianiu skóry na słońce dochodzi do jej produkcji. Niestety przez fakt, że za mało przebywamy na słońcu, często borykamy się z niedoborem witaminy D. Sprawdź, jakie są najnowsze Po kolejnych dniach terapii, dowiedzialem sie o klinice w sie ona w Darmstadt (na poludnie od Frankfurtu nad Menem).Zdecydowalem sie zadzwonic i porozmawiac o przeprowadzanej tam terapii, niestety Dr. Puttich byl na urlopie i jedynie moglem dowiedziec sie o cenie i terminie agresywna kuracja metaboliczna Letrilem kosztuje w klinice 3000 to terapia, która nie wymaga hospitalizacji. Pacjent przychodzi 3 razy dziennie i zostają mu pdane dożylnie wszelkie strony można wyczytać, że przykladowa 5 dniowa terapia obejmuje:1) od 3 do 9 gram Letril'u dożylnie dziennie ( w trudniejszych przypadkach dochodzi nawet do 20 gram)2) 15000 mg witaminy C, również dożylnie3) Wapń, Magnez, żelazo i inne suplementy, dożylnie4) Związki proteolityczne trzystki ( nie są to zwiazki pochodzenia zwierzęcego)5) Bardzo skoncentrowane wywary z ziól doustnie lub kąpiele6) Terapia żywieniowa dzialająca oczyszczającoKolejny etap jest terapia, którą musimy sami ona okolo 6 miesięcy, podczas których dalej przyjmujemy te same skladniki lecz w mniejszych ilociach i informacje dotyczące diety i sposobu leczenia otrzymamy na miejscu po kliniki:Dr. med. Andreas Puttich, Landgraf-Philipps-Anlage 66, 64283 Darmstadt, DeutschlandTelefon kontaktowy: (w godzinach od 10:00 do 13:30)06151-307 1929 ( jeli dzwonimy z Polski: +49 6151-307 1929, musimy pominąć 0 przed numerem)E-Mail: @ Strona KlinikiPo wykonaniu telefonu umówilem sie na konsultacje z doktorem oraz na przeprowadzenie terapii. Więcej informacji umieszczę po powrocie z kliniki. Tłumaczenie hasła "vitamin G" na polski . laktoflawina, ryboflawina, witamina B2 to najczęstsze tłumaczenia "vitamin G" na polski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: One IU corresponds to the activity of # all-trans-vitamin A alcohol or # g all-trans-vitamin A acetate or #g all-trans-vitamin A palmitate ↔ Jedna IU odpowiada aktywności # g wszystkich izomerów trans-witaminy A w formie Działanie i właściwości witaminy B17 znali już Egipcjanie. Według ich zapisów używano jej przede wszystkim w walce z rakiem skóry. Podobne rozwiązanie zastosowano również w Chinach. Obecna nauka czerpie wiedzę z przeszłości, jednocześnie ją udoskonalając. W badaniach nad witaminą B17 rzeczywiście udowodniono jej niesamowity udział w walce z komórkami rakowymi. Pochodzenie i występowanie witaminy B17 Należy zauważyć, że występują trzy różne nazwy na jedną substancję. Określa się je, jako: Witamina B17, którą znajdziemy głównie w jądrach pestek moreli oraz w 1200 gatunkach różnych roślin. Największa ilość występuje w pestkach popularnych owoców: morelach, brzoskwiniach, nektarynach, śliwkach, jabłkach, gruszkach, wiśniach lub czereśniach. Amigdalina, którą jak sama nazwa wskazuje odnaleziono w gorzkich migdałach. W niektórych źródłach określa się ją, jako witaminę B17. Natomiast ogólnie nie uznaje się jej za witaminę. Letril (witamina B17) jest dwuglikozydem z rodnikiem cyjankowym, posiadającym wysoką biodostępność. Potrafi przenikać przez błonę komórkową i łatwo osiąga wysokie stężenie wewnątrzkomórkowe. Witamina B17 jak już wcześniej wspomniano występuje w około 1200 gatunkach roślin. Jednakże największe jej pokłady znajdziemy w: Nasionach i pestkach: moreli, brzoskwiń, nektarynek, jabłek, wiśni, śliwek, gruszek; Orzechach: gorzkich migdałach, orzechach nerkowca, orzeszkach makadamii; Jagodach: jeżynach, aronii, żurawinie, czarnym bzu, malinach i truskawkach; Ziarnach zbóż: jęczmieniu, owsie, pszenicy, gryce, brązowym ryżu, witaminę zawiera również proso i żyto; Nasionach: lnie, sezamie, bobie, soczewicy, fasoli, fasoli mung, limie; Kiełkach bambusa, zielu fuksji, dzikiej hortensji, igłach cisu, szałwii. Leczenie komórek nowotworowych stało się prostsze dzięki zastosowaniu witaminy B17. Najlepsze jest to, że może być ona podawana zarówno przez lekarzy, jak również sami możemy stosować ja w naszej diecie. Stanowi to idealne połączenie medycyny naturalnej oraz tradycyjnego leczenia. Pacjenci oprócz standardowej chemioterapii przyjmują witaminę B17 wraz z pożywieniem. Jak powszechnie wiadomo owoce, w których ja znajdziemy posiadają wiele innych ważnych witamin dla organizmu. Pomagają one we wzmacnianiu odporności, zwłaszcza, gdy organizm jest bardzo wyczerpany. Działanie witaminy B17 Witamina B17 w postaci amigdaliny, zawiera rodnik cyjankowy o wysokiej biodostępności. Dzięki temu ma zdolność szybkiego przenikania przez błonę komórkową i bez problemu osiąga wysokie stężenia wewnątrzkomórkowe. Trzeba wiedzieć, że zdrowe komórki organizmu zawierają enzym zwany rodanazą, który hamuje uwolnienie rodnika cyjanowego. Z kolei komórki nowotworowe nie zawierają rodanazy. Dlatego amigdalina jest rozkładana za pośrednictwem enzymu – betaglukozydazy na cyjanowodór (tzw. kwas pruski) oraz aldehyd benzoesowy. Są to substancje trujące, które niszczą komórkę rakową. Jeśli cząsteczka aldehydu beznzoesowego dostanie się do zdrowych komórek, zostanie rozłożona do nieszkodliwego kwasu benzoesowego. Również i tutaj natura jest przychylna dla człowieka, gdyż kwas benzoesowy zmniejsza reumatyzm, ma działanie odkażające i przeciwbólowe. Co najważniejsze pomaga uśmierzać ból towarzyszący rakowi. Osoby, które mają wątpliwości co do stosowania amigdaliny powinny wiedzieć, że wprowadzona do organizmu ulega rozkładowi. Amigdalina w tabletkach Zastosowanie witaminy B17 Jeżeli chodzi o zastosowanie witaminy B17 to przede wszystkim występuje ona w farmakologii, jako jedno z lekarstw na raka. Zgodnie z wieloletnimi badaniami trwającymi około pięćdziesięciu ostatnich lat witamina B17 jest substancją przeciwdziałającą rozwojowi chorób nowotworowych. Przede wszystkim amigdalina hamuje procesy tworzenia się komórek nowotworowych, poprzez niszczenie ich. Oczywiście witamina B17 nie może być stosowana samodzielnie w chemioterapii leczeniu nowotworów. Natomiast może ona stanowić uzupełnienie leczenia przeciwnowotworowego. Warto wiedzieć, że amigdalina nie jest dostępna w Polsce w postaci tabletek lub kapsułek. Dodatkowo stosowanie witaminy B17, jako naturalnej chemioterapii nie jest tak popularne jak w innych częściach świata. Jednakże najlepszym sposobem na jej dostarczanie jest dieta. Powinna ona zawierać wcześniej wspomniane owoce: morele, brzoskwinie, nektarynki, śliwki, wiśnie lub czereśnie, których nie brakuje w naszych sadach. Zawierają one amigdalinę nie tylko w pestkach, ale również w swoim miąższu, gdyż w trakcie dojrzewania owocu przenika ona z pestek do miąższu. Największa dawka witaminy znajduje się w jądrze pestki. Wielu z nas podczas wekowania dryluje owoce. Pamiętajmy, że najlepiej jest zostawić w nich pestki. Dzięki temu będą one bogatsze w witaminę B17. Obecnie wśród onkologów znajdziemy zwolenników i przeciwników leczenia nowotworów za pomocą witaminy B17. Docelowo terapia metaboliczna z jej udziałem ma doprowadzić organizm do stanu, w którym będzie mógł on zwalczać choroby i wracać do zdrowia. Terapia metaboliczna jest nietoksyczną metodą leczenia raka polegającą na podawaniu organizmowi witaminy B17, proteolitycznych enzymów trzustki, immunostymulantów, a także witamin i suplementów mineralnych. Właściwości witaminy B17 Witamina Bl7 w przypadku niektórych odmian raka ma ograniczone działanie. Wykazuje się skutecznością w walce z najczęstszymi odmianami nowotworów, np. raka płuc, piersi, prostaty, okrężnicy i chłoniakami. Z kolei letril jest pierwszym środkiem walki w kategorii alternatywnego leczenia raka, gdyż skutecznie zwalcza nowotwory złośliwe u ludzi. Dodatkowo ma działanie profilaktyczne, czyli zapobiega powstawaniu raka i jego remisjom. Dlatego, że nie jest toksyczny, można go używać w profilaktyce bez ograniczeń. Natomiast w przypadku operacji, chemio i radioterapii stosuje się je przez czas ograniczony, a po zabiegach pacjenta nadal nic nie chroni przed nowotworem. Powinniśmy wiedzieć, że w Polsce witamina B17 nie jest zakazana, lecz wiedza o niej wśród lekarzy i farmaceutów jest niewielka. Procedury lecznicze nie przewidują jej stosowania, a jeśli lekarz przepisze letril robi to na własną odpowiedzialność. Zawsze można zastosować ją w formie naturalnej, czyli żywności. Ponadto z innymi rodzajami żywności: np. witaminą C jest lepsza od tabletek. Celem terapii metabolicznej przy pomocy witaminy B17 jest przywrócenie choremu organizmowi szczytowej kondycji. Często większość pacjentów podejmuje leczenie terapiami alternatywnymi, gdy ich organizm jest już poważnie wyniszczony chemioterapią, naświetlaniem, zabiegami chirurgicznymi oraz samym nowotworem. Z tego względu do terapii metabolicznej należy włączyć substancje odżywcze, które pomagają w przywracaniu chorego organizmu do zdrowego stanu. Szpik kostny, chrząstki wołowe i kolagen pomagają w odbudowie tkanki kostnej w przypadku raka kości. Dodatkowo trzeba włączyć do diety; koenzym Q10, siarczan hydrazyny, ekstrakt z pestek grejpfruta, minerały koloidalne, witaminę E, multiwitaminy i minerały, imbir, betakaroten, oset mleczny, melatoninę, owoce noni lub surową grasicę. Łączenie kilku terapii odnosi lepszy skutek niż stosowanie wyłącznie jednej. Pacjenci leczeni letrilem doznają poprawy samopoczucia, apetytu, przybierają na wadze, odzyskują naturalny koloryt skóry, redukcji oraz eliminacji bólów i nieprzyjemnego zapachu towarzyszącego chorobie nowotworowej. Podczas leczenia witaminą B17 potrzeba więcej czasu, aby wniknęła do chorych tkanek. Dlatego najszybciej reaguje rak skóry, gdyż po tygodniu stosowania można zauważyć widoczną poprawę, a w wielu przypadkach całkowitą regresję w czasie krótszym niż trzy tygodnie. W przypadku niektórych odmian raka regresja może trwać nawet kilka miesięcy. Stąd wytyczne suplementacji i leczenia opracowane przez lekarzy i ekspertów w 2013 r. zalecają stosowanie witaminy D w dawce do 2000 j.m. dla dorosłych, a do 4000 j.m. u osób otyłych, rekomenduje się dostosować dawkę w zależności od masy ciała. To działania profilaktyczne, gdy zaleca się suplementację. W przypadku niedoboru Alicja Oleńska ma 28 lat, mieszka w Gdańsku razem z mężem i trzyletnią córką Kają. W lutym 2013 roku zdiagnozowano u niej nowotwór złośliwy. Ona i jej przyjaciele nie poddają się i zbierają pieniądze na kurację. 25 stycznia odbędzie się koncert "Muzyczna Draka", którą organizuje Fundacja "Draka o Mięsaka" - informuje Materiały prasowePrzyjaciele gdańszczanki chcą jej pomóc zebrać pieniądze na leczenie witaminą B17, która kosztuje 30 000 zł. Już udało się zebrać 7 500 dzięki datkom wrzucanym do puszek, które pojawiły się w okresie świątecznym w Urzędzie Marszałkowskim. 25 stycznia odbędzie się w Gdańsku koncert Po pierwsze, nie poddam się, mam dla kogo żyć: mam 3-letnie dziecko, męża, wspaniałe przyjaciółki, rodzinę - powiedziała Alicja. - Po drugie, nie mam zamiaru użalać się nad sobą i rozczulać. Tysiące osób choruje, wielu spotkałam w szpitalach. Sporo z nich się nie poddaje. Ja również nie zamierzam, liczę na cud - lata temu Alicja poczuła się wyjątkowo źle. Narastający ucisk w klatce piersiowej, który nie chciał odpuścić. Pogotowie, przyjazd do szpitala, wnikliwe badania i mrożąca krew w żyłach diagnoza: nowotwór złośliwy – mięsak lewego uda z licznymi przerzutami do płuc i przebyła 18 cykli ciężkiej chemioterapii, a obecnie NFZ proponuje już tylko "chemię tabletkową", która działa powoli. Istnieje ryzyko, że wystąpi destrukcyjne obciążenie serca. Szansą na wzmocnienie organizmu oraz stabilizację choroby jest kosztowna terapia witaminą B17, którą można przeprowadzić w Niemczech. Pięciodniowa kuracja metaboliczna Letrilem (witaminą B17) to terapia, która nie wymaga hospitalizacji. Pacjent przychodzi 3 razy dziennie i zostają mu podane dożylnie wszelkie suplementy. Kolejny etap leczenia odbywa się w jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści. .
  • ii976h58te.pages.dev/90
  • ii976h58te.pages.dev/690
  • ii976h58te.pages.dev/700
  • ii976h58te.pages.dev/172
  • ii976h58te.pages.dev/58
  • ii976h58te.pages.dev/784
  • ii976h58te.pages.dev/319
  • ii976h58te.pages.dev/685
  • ii976h58te.pages.dev/324
  • ii976h58te.pages.dev/555
  • ii976h58te.pages.dev/123
  • ii976h58te.pages.dev/168
  • ii976h58te.pages.dev/945
  • ii976h58te.pages.dev/616
  • ii976h58te.pages.dev/134

    • leczenie witaminą b17 w niemczech